- Genç yaşta karikatürcü olmaya nasıl karar verdin?

Ulusal bir gazetenin karikatürcü aradığına dair ilanını tesadüfen görene dek karikatürcü olmayı aklımdan geçirmemiştim. Müracaat ettim, beni sınadılar. Neticede sınavı geçtim ve o andan itibaren profesyonel bir
karikatürcü oldum. Bu gazetenin adı "Midi Madagasikara" idi ve o günden bu yana aynı gazetede çalışıyorum.

- Karikatürünü nasıl tanımlarsın?

Kimi okurlar karikatürümü ince bulurlar. Ama sonradan oldukça müstehzi ve keskin olduğunu söylerler. Onlara katılıyorum. Her şeyi açıkça gözler önüne sermekten hoşlanmıyorum. O zaman işin bütün esprisi kaçıyor. Bu yüzden karikatürümün biraz karmaşık olmasını yeğliyorum, okur bütün kodları bir bir çözdükten sonra ancak esprinin keskinliğini kavrıyor. O andan itibaren ise bir define bulmuşçasına tatmin oluyor.

- Evrensel boyutta, siyasi bir karikatürcünün işlevini nasıl görüyorsun?

Bana göre siyasi karikatürcü, evrensel boyutta, şu ya da bu konuda (genellikle siyasi konularda) ve o konunun görünen yüzüne gerekli vurguyu yaparak okurunun mantığına ve duygusuna dikkat çekmek için var. Olayları gözler önüne serer, anımsatır. Karikatür çok güçlüdür, kolaylıkla dikkat çeker ve uzun süre hatırda kalır. Nihai hedef, değişim için okuru harekete geçirmektir.

- Siyaset ve siyasetçilere bakışın nasıl? Halihazırda ülkendeki siyasetçilere inanıyor musun?

Bu konuda çok ketumum ama siyasete ve siyasetçilere iyi hisler beslediğim söylenemez, özellikle de Madagaskar'dakilere. Çünkü siyaset her çeşit yönetimin temelinde mevcuttur ve daima siyasetçiler tarafından istismar edilir. Gelişme arayışındaki birkaç dürüst istisna dışında, Madagaskar'daki politikacılara güvenmiyorum. Genel anlamda, pek çok diğer ülkede olduğu gibi, buradaki politikacılar da çürümüştür. Halkınkinden önce kendi kişisel refahlarını geliştirmeyi hedeflemişlerdir. Böylelikle siyaset, birilerinin kolaylıkla zengin olduğu bir iş, bir ticaret alanı haline getirilmiştir.

- Bir köşe yazarı ya da bir gazete muhabiriyle kıyaslandığında, Madagaskar'da siyasi bir karikatürcü nasıl görülür?

Birkaç hafta önce, ülke çapında bir toplantı düzenlenmişti. Bu toplantıda çok sayıda gazeteci ve iletişimci,
iletişimin sorunlarını görüştü. Gazetecilerle ilgili haklar, kanunlar, ayrıcalıklar ve hatta ücretler bile tartışmaya açıldı. Gündeme gelen 300'ü aşkın maddenin bir tanesinde bile karikatürcülere değinilmedi. Buna
rağmen okurlar, zaman zaman karikatürcüleri köşe yazarlarından ve muhabirlerden daha fazla takdir etmektedir.

- Madagaskar'da sadece karikatür çizerek geçimini temin etmek mümkün müdür?

Genel olarak salt karikatür çizerek geçinmek mümkün değil. Sonuçta karikatürcünün bir reklam ajansı için
çalışması, illüstrasyon yapması, orada burada çizmesi gerekiyor. Bu konuda biraz şanslı olduğumu kabul ediyorum, zira gazeteci statüsünde çalışıyorum ve düzenli bir maaşım var. Fakat benim gibisi pek yok. Çoğunluk düzenli olmayan siparişler üzerine karikatür çiziyor ve parça başına ücret alıyor, yani durumları
dengesiz.

AUTOBIOGRAPHY

Adım Rasoanaivo William, 1975 yılında Madagaskar'ın Antananarivo kendinde doğdum.

Şimdi 28 yaşındayım. Küçükken, beni bir Rus bebesine benzetmiş olduklarından, yakınlarım Popov lakabını takmışlardı. Zamanla Pov 
oldu. Antananarivo'da büyüdüm ve liseyi 1992'de bitirdim.

Her zaman resim çizmeyi sevdim ve bu konuda oldukça iyiydim. Ülkemde yaşanan 1991 krizi esnasında karikatür çizmeye başladım, ancak bunları yayınlatmaktan ziyade eğlenmek için çizdim. Buna karşın, büyük bir gazetenin karikatürcüsü bunlardan iki tanesini, iznimi de aldıktan sonra,
yeniden çizerek yayınladı.

1993 yılında, doğa bilimlerini okumak üzere Antananarivo Üniversitesi'ne kaydımı yaptırdım.

1995'te, amcam küçük bir gazete yayınlamaya başladı ve benden bu gazeteye karikatür çizmemi istedi. Gazete günlük değildi ve çoğunlukla kırsal alandaki sosyal yaşamı irdeliyordu. Aslında tamamen kırsal
alana yönelik bir yayındı. Yine de eğlence olsun diye çizdim.

Nihayet, 1997'de, günlük bir gazete için karikatürcü arayan bir ilanla karşılaştım. Müracaat ederek sınava girdim. Sonuçta sınavı başarıyla geçtim ve gazetenin kadrosuna katıldım. Gerçek
gazeteciliğin dünyasını tanıdıktan sonra bu işi ciddi olarak yapmak istediğimi hissettim. Bu nedenle öğrenimimi yarıda bırakarak kendimi ilelebet karikatür ve iletişim 
dünyasına attım.