Çeşitli uluslardan karikatürcüler bir araya geldiklerinde, ilk yaptıkları iş birbirlerine kendi kitap, broşür ya da kartpostallarını imzalayıp armağan etmektir. Bu, bir tür kartvizit değiş tokuş seremonisi gibidir.

1999 yılında, Ankara’da düzenlenen Uluslararası Karikatür Festivali’nde Türkçe bilmeyen karikatürcü dostlarıma armağan edebileceğim doğru dürüst basılı bir malzemeye sahip olmadığımı fark ettim. Kitaplarımdaki karikatürlerin hemen hepsi Türkçe yazılı olduklarından, imzalayıp verdiğim dostlar, sayfalara çabucak göz atıyor ve söz birliği etmişçesine “keşke Türkçe bilseydim” nevinden birkaç nezaket sözcüğü mırıldanarak kapağını bir daha açmamak üzere kitabımı çantalarına atıyorlardı.

İstanbul’a döner dönmez yazısız karikatürlerimden oluşan bir diziyi kartpostal haline getirmeyi kararlaştırdım. Bu fikrimi açtığım Aykut Köksal, bunlardan bir albüm yapmamı önerdi. NON COMICS’in isim babası olmakla kalmayıp beni Esen Karol ile tanıştırdı.

NON COMICS bana göre Esen Karol’un bir tasarım şaheseridir. O kadar ki, kendi yayınım olan bu minik albümü, tükenecek endişesiyle karikatürcü dostlarıma armağan etmeye kıyamıyorum!

İZEL